Najwięcej zmian wspomniana powyżej ustawa wprowadza do ustawy – Kodeks pracy. Modyfikacje dotyczące tego aktu prawnego zostaną szerzej przedstawione w odrębnym tekście.
Jednocześnie korekt legislacyjnych dokonano także w innych przepisach – jednym z nich jest ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1383, późn. zm.), zwana dalej „ustawą emerytalną”. W kontekście powołanej ustawy szczególne znaczenie mają zmiany w art. 125a. Zgodnie z ust. 4 tego przepisu płatnik składek nadal będzie zobowiązany przechowywać listy płac, karty wynagrodzeń albo inne dowody, na podstawie których następuje ustalenie podstawy emerytury lub renty, przez okres 50 lat od dnia zakończenia przez ubezpieczonego pracy u danego płatnika, jednak w tej regulacji dodano zwrot: „z zastrzeżeniem ust. 4a”. Chodzi w tym przypadku o wprowadzony w art. 125a ustawy emerytalnej zapis stanowiący, że płatnik składek jest zobowiązany przechowywać dokumenty wskazane w art. 125a ust. 4 cyt. ustawy, na podstawie których następuje ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty ubezpieczonego, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, przez okres 10 lat od końca roku kalendarzowego, w którym:
- ubezpieczony zakończył pracę u danego płatnika składek, w przypadku ubezpieczonego zgłoszonego u danego płatnika składek do ubezpieczeń po dniu 31 grudnia 2018 r.,
- został złożony raport informacyjny, o którym mowa w art. 4 pkt 6a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Płatnik składek, który nie przekazał raportu informacyjnego za ubezpieczonego, o którym mowa w art. 125a ust. 4a ustawy emerytalnej, z wyjątkiem ubezpieczonego zgłoszonego do ubezpieczeń po dniu 31 grudnia 2018 r., jest zobowiązany przechowywać listy płac, karty wynagrodzeń albo inne dowody, na podstawie których następuje ustalenie podstawy emerytury lub renty, przez okres wskazany w art. 125a ust. 4 ustawy emerytalnej, czyli przez 50 lat od dnia zakończenia przez ubezpieczonego pracy u danego płatnika (nowy ust. 4b w art. 125a ustawy emerytalnej).
Warto podkreślić, że ubezpieczeni wymienieni w art.125a ust. 4a zdanie wstępne ustawy emerytalnej poprzez odwołanie do art. 6 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych to podlegający obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, którzy na obszarze RP są:
1) pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów,
2) wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz osobami z nimi współpracującymi.
Maciej Ofierski
