Ostatnia zmiana Dz.U. 2023.2355
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 23 sierpnia 2012 r.
w sprawie domów pomocy społecznej
Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2018 r. poz. 734; z 2023 r. poz. 2355
Ostatnie zmiany (Dz.U. z 2023 r. poz. 2355), zaznaczone w tekście na czerwono — weszły w życie dnia 01.11.2023 r. — dotyczą §: 5a (dodany), 6, 6a (dodany), 12 oraz załącznika.
Na podstawie art. 57 ust. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1769 i 1985 oraz z 2018 r. poz. 650 i 700) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Rozporządzenie określa:
1) sposób funkcjonowania określonych typów domów pomocy społecznej, zwanych dalej „domami”, i obowiązujący standard podstawowych usług świadczonych przez domy;
2) wzór wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie domu;
3) tryb kierowania i przyjmowania osób ubiegających się o przyjęcie do domu.
§ 2.
1. Dom funkcjonuje w sposób zapewniający właściwy zakres usług, zgodny ze standardami określonymi dla danego typu domu, w oparciu o indywidualne potrzeby mieszkańca domu.
2. W celu określenia indywidualnych potrzeb mieszkańca domu oraz zakresu usług, o których mowa w ust. 1, dom powołuje zespoły terapeutyczno-opiekuńcze składające się w szczególności z pracowników domu, którzy bezpośrednio zajmują się wspieraniem mieszkańców.
3. Do podstawowych zadań zespołów terapeutyczno-opiekuńczych należy opracowywanie indywidualnych planów wsparcia mieszkańców oraz wspólna realizacja tych planów z mieszkańcami.
4. Indywidualny plan wsparcia powinien być przygotowany w terminie 6 miesięcy od dnia przyjęcia mieszkańca do domu, a w przypadku domu pomocy społecznej dla osób uzależnionych od alkoholu termin ten nie może być dłuższy niż 2 miesiące.
§ 3.
1. Dom funkcjonuje w oparciu o indywidualne plany wsparcia mieszkańca domu, opracowywane z jego udziałem, jeżeli udział ten jest możliwy ze względu na stan zdrowia i gotowość uczestnictwa w nim mieszkańca.
2. Działania wynikające z indywidualnego planu wsparcia mieszkańca domu koordynuje pracownik domu, zwany dalej „pracownikiem pierwszego kontaktu”, wskazany przez mieszkańca domu, jeżeli wybór ten jest możliwy ze względu na jego stan zdrowia i organizację pracy domu.
2a. W domach dla osób uzależnionych od alkoholu działania wynikające z indywidualnego planu wsparcia mieszkańca domu koordynuje specjalista psychoterapii uzależnień lub instruktor terapii uzależnień lub osoba przeszkolona w zakresie oddziaływań terapeutyczno-rehabilitacyjnych wobec osób uzależnionych od alkoholu, która jest zobowiązana do współpracy z zespołem terapeutyczno-opiekuńczym.
3. Pracownicy pierwszego kontaktu działają w ramach zespołów terapeutyczno-opiekuńczych.
§ 4.
1. Strukturę organizacyjną i szczegółowy zakres zadań poszczególnych typów domów określa opracowany przez dyrektora domu regulamin organizacyjny, przyjęty przez zarząd jednostki samorządu terytorialnego, a w przypadku domu gminnego — przez wójta, burmistrza lub prezydenta.
2. W przypadku gdy prowadzącym dom jest podmiot niepubliczny, regulamin organizacyjny ustala ten podmiot.
§ 5.
1. Dom, niezależnie od typu, świadczy usługi:
1) w zakresie potrzeb bytowych, zapewniając:
a) miejsce zamieszkania,
b) wyżywienie,
c) odzież i obuwie,
d) utrzymanie czystości;
2) opiekuńcze, polegające na:
a) udzielaniu pomocy w podstawowych czynnościach życiowych,
b) pielęgnacji,
c) niezbędnej pomocy w załatwianiu spraw osobistych;
3) wspomagające, polegające na:
a) umożliwieniu udziału w terapii zajęciowej,
b) podnoszeniu sprawności i aktywizowaniu mieszkańców domu, w tym w zakresie komunikacji wspomagającej lub alternatywnej, w przypadku osób z problemami w komunikacji werbalnej,
c) umożliwieniu zaspokojenia potrzeb religijnych i kulturalnych,
d) zapewnieniu warunków do rozwoju samorządności mieszkańców domu,
e) stymulowaniu nawiązywania, utrzymywania i rozwijania kontaktu z rodziną i społecznością lokalną,
f) działaniu zmierzającym do usamodzielnienia mieszkańca domu, w miarę jego możliwości,
g) pomocy usamodzielniającemu się mieszkańcowi domu w podjęciu pracy, szczególnie mającej charakter terapeutyczny, jeżeli mieszkaniec spełnia warunki do takiego usamodzielnienia,
h) zapewnieniu bezpiecznego przechowywania środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych,
i) finansowaniu mieszkańcowi domu nieposiadającemu własnego dochodu wydatków na niezbędne przedmioty osobistego użytku, w kwocie nieprzekraczającej 30% zasiłku stałego, o którym mowa w art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, zwanej dalej „ustawą”,
j) zapewnieniu przestrzegania praw mieszkańców domu oraz zapewnieniu mieszkańcom dostępności do informacji o tych prawach,
k) sprawnym wnoszeniu i załatwianiu skarg i wniosków mieszkańców domu.
2. Dom dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, poza usługami, o których mowa w ust. 1, w zakresie potrzeb edukacyjnych zapewnia:
1) pobieranie nauki;
2) uczestnictwo w zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych;
3) naukę i wychowanie przez doświadczenia życiowe.
3. W domu dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie dopuszcza się pobyt osób, które ukończyły 30 rok życia, jeżeli mają małą zdolność adaptacji do nowego otoczenia i przebywają w tym domu ponad pięć lat.
4. Dyrektor domu, w porozumieniu z osobą zainteresowaną, jej rodziną albo przedstawicielem ustawowym, po zasięgnięciu opinii psychologa, wnioskuje o pozostawienie osoby, o której mowa w ust. 3, w domu dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie.
5. Dom dla osób uzależnionych od alkoholu, poza usługami, o których mowa w ust. 1, zapewnia dostęp do:
1) indywidualnych oraz grupowych zajęć terapeutycznych ze specjalistą psychoterapii uzależnień lub instruktorem terapii uzależnień lub osobą przeszkoloną w zakresie oddziaływań terapeutyczno-rehabilitacyjnych wobec osób uzależnionych od alkoholu;
2) treningu funkcji poznawczych, w tym treningu pamięci;
3) treningów umiejętności społecznych, służących utrzymywaniu abstynencji lub ograniczaniu spożywania alkoholu;
4) działań motywujących, mających na celu utrzymywanie abstynencji lub ograniczanie spożywania alkoholu.
6. Dom dla osób uzależnionych od alkoholu umożliwia mieszkańcom korzystanie ze świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie terapii uzależnień.
7. W celu zapewnienia dostępu do usług i świadczeń, o których mowa w ust. 5 i 6, dom dla osób uzależnionych od alkoholu współpracuje z gminnymi komisjami rozwiązywania problemów alkoholowych i podmiotami wykonującymi działalność w zakresie leczenia i profilaktyki uzależnień.
8. W celu podnoszenia kwalifikacji i szkolenia personelu dom może współpracować z organizacjami pozarządowymi oraz podmiotami wymienionymi w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450, 650 i 723), prowadzącymi działalność w zakresie profilaktyki i terapii uzależnień.
§ 5a.
1. Usługi wsparcia krótkoterminowego realizowane w formie pobytu całodobowego zapewniają standard usług:
1) w zakresie potrzeb bytowych, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d,
2) opiekuńczych, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 lit. a i b,
3) wspomagających, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. a–c
— odpowiedni dla danego typu domu, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb osób korzystających z tej formy wsparcia.
2. Usługi wsparcia krótkoterminowego realizowane w formie dziennej zapewniają standard usług wsparcia krótkoterminowego realizowanego w formie pobytu całodobowego, z wyłączeniem usług w zakresie potrzeb bytowych, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. a.
§ 6.
1. Dom uznaje się za spełniający warunki, jeżeli:
1) w zakresie usług bytowych:
a) budynek i jego otoczenie nie mają barier architektonicznych,
b) budynek wielokondygnacyjny ma zainstalowaną windę dostosowaną do potrzeb osób niepełnosprawnych; w przypadku domów, o których mowa w art. 56 pkt 3–5 ustawy, zalecana jest winda dostosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych,
c) budynek jest wyposażony w:
— system przyzywowo-alarmowy,
— system sygnalizacji pożarowej, który nie musi być połączony z obiektem komendy Państwowej Straży Pożarnej lub innym obiektem, wskazanym przez właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej,
d) liczba miejsc w domu jest nie większa niż 100;
1a) w budynku jest umieszczona tablica ogłoszeń, znajdująca się w widocznym miejscu, zawierająca informacje dotyczące:
a) typu domu,
<
b) nazwy podmiotu prowadzącego dom lub imienia i nazwiska osoby prowadzącej dom pomocy społecznej,
c) numeru domu w rejestrze domów pomocy społecznej,
d) numerów alarmowych,
e) danych teleadresowych organów, właściwych miejscowo instytucji i organizacji działających w zakresie wolności i praw człowieka oraz instytucji kontrolnych, w szczególności:
— Rzecznika Praw Obywatelskich,
— Rzecznika Praw Pacjenta,
— państwowego powiatowego inspektora sanitarnego,
— właściwego do spraw pomocy społecznej wydziału urzędu wojewódzkiego,
— właściwego ze względu na miejsce położenia domu ośrodka pomocy społecznej,
— prokuratury rejonowej,
— sądu opiekuńczego;
2) znajdują się w nim następujące pomieszczenia:
a) pokoje mieszkalne jednoosobowe i wieloosobowe,
b) pokoje dziennego pobytu,
c) jadalnia,
d) gabinet przedmedycznej pomocy doraźnej,
e) pomieszczenia do terapii i rehabilitacji,
f) kuchenka pomocnicza,
g) pomieszczenie pomocnicze do prania i suszenia,
h) palarnia, jeżeli wśród mieszkańców domu są osoby palące,
i) pokój gościnny,
j) miejsce kultu religijnego zgodne z wyznaniem mieszkańca domu, jeżeli nie ma on możliwości uczestniczenia w nabożeństwach poza domem,
k) inne pomieszczenia techniczne służące zaspokajaniu potrzeb sanitarnych mieszkańców domu;
3) pokój mieszkalny:
a) jednoosobowy ma powierzchnię nie mniejszą niż 9 m2,
b) wieloosobowy ma powierzchnię nie mniejszą niż 6 m2 na osobę i:
— w przypadku osób poruszających się samodzielnie — jest przeznaczony dla nie więcej niż trzech osób,
— w przypadku osób leżących — jest przeznaczony dla nie więcej niż czterech osób,
c) jest wyposażony w łóżko lub tapczan, szafę, stół, krzesła, szafkę nocną dla każdego mieszkańca domu oraz odpowiednią do liczby osób mieszkających w pokoju liczbę wyprowadzeń elektrycznych; w domach, o których mowa w art. 56 pkt 5 ustawy, wyprowadzenia elektryczne są zabezpieczone przed dostępem dzieci
— przy czym pokój uznaje się za spełniający wymagane normy, o których mowa w lit. a i b, jeżeli odstępstwo od tych norm poniżej wymaganej wartości nie jest większe niż 5%;
3a) mieszkaniec domu charakteryzujący się znacznymi zaburzeniami interakcji społecznych i komunikacji zamieszkuje w pokoju jednoosobowym, za swoją zgodą, a w przypadku osób ubezwłasnowolnionych, za zgodą opiekuna prawnego, o ile warunki domu na to pozwalają i uzasadnione jest to względami terapeutycznymi;
3b) dyrektor domu w uzasadnionych przypadkach decyduje o konieczności odstępstwa od norm wskazanych w pkt 3 lit. c;
4) w zakresie warunków sanitarnych:
a) liczba łazienek zapewnia możliwość korzystania z każdej przez nie więcej niż sześć osób, a w przypadku toalet przez nie więcej niż cztery osoby; jeżeli liczba osób leżących przekracza 50% ogólnej liczby mieszkańców domu, dopuszcza się zmniejszenie liczby tych pomieszczeń o 25%,
b) łazienki i toalety są przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych,
c) łazienka wyposażona co najmniej w miskę ustępową, umywalkę i prysznic albo toaleta wyposażona co najmniej w miskę ustępową i umywalkę oraz łazienka wyposażona co najmniej w prysznic i umywalkę znajdują się w pomieszczeniach związanych z pokojami mieszkalnymi,
d) na każdej kondygnacji domu z pokojami mieszkalnymi znajduje się łazienka przystosowana do kąpieli osób leżących, wyposażona w urządzenia ułatwiające wykonywanie czynności związanych z kąpielą;
5) pomieszczenia mieszkalne domu są czyste, sprzątane w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz dziennie, estetyczne i wolne od nieprzyjemnych zapachów;
6) w zakresie wyżywienia i organizacji posiłków:
a) mieszkańcom domu zapewnia się co najmniej 3 posiłki dziennie, w tym jeden gorący, a w przypadku domów, o których mowa w art. 56 pkt 5 ustawy, co najmniej 4 posiłki dziennie, w tym jeden gorący,
b) zapewnia się wybór zestawu posiłków lub możliwość otrzymania posiłku dodatkowego oraz posiłku dietetycznego, zgodnie ze wskazaniem lekarza,
c) dla każdego z posiłków czas wydawania wynosi 2 godziny,
d) podstawowe produkty żywnościowe oraz napoje są dostępne przez całą dobę,
e) mieszkaniec może spożywać posiłki w pokoju mieszkalnym,
f) w razie potrzeby mieszkaniec jest karmiony;
7) mieszkańcom domu nieposiadającym własnej odzieży i obuwia oraz możliwości ich zakupienia z własnych środków zapewnia się odzież i obuwie odpowiedniego rozmiaru, dostosowane do ich potrzeb i pory roku, utrzymane w czystości i wymieniane w razie potrzeby, w tym:
a) odzież całodzienną — co najmniej dwa zestawy,
b) odzież zewnętrzną: płaszcz lub kurtkę — co najmniej jeden zestaw,
c) bieliznę dzienną — co najmniej 4 komplety,
d) bieliznę nocną — co najmniej 2 komplety,
e) co najmniej jedną parę obuwia oraz pantofle domowe
— przy czym w przypadku mieszkańców leżących zaopatrywanie w odzież i obuwie dostosowuje się do potrzeb wynikających z ich stanu zdrowia;
8) mieszkańcom domu zapewnia się pomoc w utrzymaniu higieny osobistej, a w przypadku gdy sami nie są w stanie zapewnić sobie środków czystości i środków higienicznych, zapewnia się im w szczególności:
a) w miarę potrzeby: mydło, pastę i szczoteczkę do mycia zębów oraz środki piorące, szampon do mycia włosów, a dla mężczyzn i starszych chłopców — przybory do golenia,
b) co najmniej dwie sztuki ręczników, zmienianych w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na tydzień,
c) pościel, zmienianą w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na dwa tygodnie;
9) dzieci mają zapewnione zabawki odpowiednie do ich wieku i sprawności;
10) w zakresie usług opiekuńczych i wspomagających zapewnia się mieszkańcom domu:
a) świadczenie pracy socjalnej,
b) organizację zajęć terapeutycznych, w tym terapii zajęciowej, w pracowniach terapii, a w przypadku osób przebywających w domach, o których mowa w art. 56 pkt 3 i 4 ustawy, także umożliwienie korzystania z usług w warsztatach terapii zajęciowej,
c) możliwość korzystania z biblioteki lub punktu bibliotecznego oraz codziennej prasy, a także możliwość zapoznania się z przepisami prawnymi dotyczącymi domów,
d) organizację świąt i uroczystości okazjonalnych oraz umożliwia się udział w imprezach kulturalnych i turystycznych,
e) możliwość kontaktu z kapłanem i udział w praktykach religijnych, zgodnie z wyznaniem mieszkańca domu,
f) regularny kontakt z dyrektorem domu w określonych dniach tygodnia i godzinach, podanych do wiadomości w dostępnym miejscu,
g) sprawienie pogrzebu, zgodnie z wyznaniem zmarłego mieszkańca domu.
1a. Przepis ust. 1 pkt 1 lit. c tiret drugie stanowi przepis przeciwpożarowy w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 2057 oraz z 2023 r. poz. 1088 i 1560).
1b. W przypadku budynku domu pomocy społecznej przeznaczonego dla nie więcej niż 10 mieszkańców, w którym personel domu jest stale obecny, dopuszcza się jego wyposażenie w autonomiczne czujki dymu zamiast w system sygnalizacji pożarowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c tiret drugie. Autonomiczne czujki dymu powinny obejmować wszystkie pomieszczenia, z wyjątkiem pomieszczeń niewymagających ochrony za pomocą automatycznego wykrywania pożaru — z uwagi na niskie ryzyko pożarowe.
2. Warunkiem efektywnej realizacji usług opiekuńczych i wspomagających jest:
1) zatrudnianie w pełnym wymiarze czasu pracy nie mniej niż dwóch pracowników socjalnych na stu mieszkańców domu;
2) zapewnianie mieszkańcom domu kontaktu z psychologiem, a w przypadku domów, o których mowa:
a) w art. 56 pkt 3–5 i 7 ustawy — również z psychiatrą lub lekarzem w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychiatrii,
b) w art. 56 pkt 7 ustawy — również ze specjalistą psychoterapii uzależnień lub instruktorem terapii uzależnień albo osobą przeszkoloną w zakresie oddziaływań terapeutyczno-rehabilitacyjnych wobec osób uzależnionych od alkoholu;
3) posiadanie wskaźnika zatrudnienia pracowników zespołu terapeutyczno-opiekuńczego w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, w odpowiednim typie domu dla:
a) osób w podeszłym wieku — nie mniej niż 0,4 na jednego mieszkańca domu,
b) osób przewlekle somatycznie chorych — nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu,
c) osób przewlekle psychicznie chorych — nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu,
d) osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie — nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu,
e) dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie — nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu,
f) osób niepełnosprawnych fizycznie — nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu,
g) osób uzależnionych od alkoholu — nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu
— przy czym przy ustalaniu wskaźników zatrudnienia uwzględnia się również wolontariuszy, stażystów, praktykantów oraz osoby odbywające służbę zastępczą w domu, a także osoby wykonujące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych, jeżeli pracują bezpośrednio z mieszkańcami domu; przy wyliczaniu wskaźnika udział tych osób nie może przekroczyć 20% ogólnej liczby osób zatrudnionych w zespole terapeutyczno-opiekuńczym, a także pracowników pierwszego kontaktu zatrudnionych na stanowiskach administracyjnych lub obsługi, w wymiarze proporcjonalnym do czasu, w jakim koordynują działania wynikające z indywidualnego planu wsparcia mieszkańca domu;
4) uczestniczenie pracowników zespołu terapeutyczno-opiekuńczego co najmniej raz na dwa lata w organizowanych przez dyrektora domu szkoleniach na temat praw mieszkańca domu oraz kierunków prowadzonej terapii, a także metod pracy z mieszkańcami, w tym w zakresie komunikacji wspomagającej lub alternatywnej, o ile występują problemy z komunikacją werbalną wśród mieszkańców;
4a) ukończenie przez pracowników zespołu terapeutyczno-opiekuńczego szkolenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej zorganizowanego przez dyrektora domu;
5) pracownicy domu, o którym mowa w art. 56 pkt 7 ustawy, powinni posiadać przeszkolenie w zakresie podstawowej pomocy osobom uzależnionym od alkoholu.
§ 6a.
1. Świadczenie przez dom usług wsparcia krótkoterminowego wymaga wydzielenia:
1) pokoi mieszkalnych — w przypadku świadczenia usług w formie pobytu całodobowego;
2) pomieszczeń domu — w przypadku świadczenia usług wsparcia w formie dziennej.
2. Pomieszczenia do świadczenia usług wsparcia krótkoterminowego oraz dostęp do nich są pozbawione barier architektonicznych.
3. Dom, realizując usługi wsparcia krótkoterminowego w formie pobytu całodobowego, zapewnia warunki, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3–5, z wyłączeniem pkt 4 lit. d.
4. Dom, realizując usługi wsparcia krótkoterminowego w formie dziennej, zapewnia następujące pomieszczenia, odrębne od pomieszczeń przeznaczonych do świadczenia usług wsparcia krótkoterminowego w formie pobytu całodobowego, jak również pomieszczeń przeznaczonych dla mieszkańców domu:
1) ogólnodostępne, wyposażone w stoły i krzesła lub kanapy oraz fotele, pełniące funkcję sali spotkań, a także jadalni, o powierzchni co najmniej 4 m2 na jedną osobę;
2) umożliwiające odpoczynek i wyposażone w miejsca do leżenia;
3) pełniące funkcję szatni dla osób korzystających z usług wsparcia krótkoterminowego w formie dziennej, z indywidualnymi szafkami, w liczbie adekwatnej do liczby miejsc przeznaczonych na świadczenie usług wsparcia krótkoterminowego;
4) co najmniej dwie toalety wraz z umywalkami, dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych, osobno dla kobiet i mężczyzn, przy czym jedna toaleta jest przeznaczona dla nie więcej niż 10 osób.
5. Dom, realizując usługi wsparcia krótkoterminowego, zapewnia uczestnikom możliwość korzystania z pomieszczeń ogólnodostępnych dla mieszkańców domu, w szczególności:
1) pomieszczeń do terapii i rehabilitacji,
2) łazienki wyposażonej co najmniej w prysznic i umywalkę, umiejscowionej poza pomieszczeniami związanymi z pokojami mieszkalnymi,
3) biblioteki lub punktu bibliotecznego,
4) miejsca kultu religijnego zgodnego z wyznaniem osoby korzystającej z usług wsparcia krótkoterminowego, jeżeli nie ma ona możliwości uczestniczenia w nabożeństwach poza domem
— o ile korzystanie z tych pomieszczeń nie wpłynie negatywnie na dostępność tych pomieszczeń dla mieszkańców domu.
6. Osobom korzystającym z usług wsparcia krótkoterminowego:
1) w formie pobytu całodobowego zapewnia się co najmniej 3 posiłki dziennie, w tym jeden gorący, oraz napoje; w zakresie wyżywienia i organizacji posiłków stosuje się § 6 ust. 1 pkt 6 lit. b–f;
2) w formie dziennej zapewnia się co najmniej 2 posiłki dziennie, w tym jeden gorący oraz napoje; w zakresie wyżywienia i organizacji posiłków stosuje się § 6 ust. 1 pkt 6 lit. b i f.
7. Wskaźnik zatrudnienia pracowników świadczących usługi wsparcia krótkoterminowego wynosi w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy:
1) nie mniej niż 0,4 na jedną osobę korzystającą z usług wsparcia krótkoterminowego w formie pobytu całodobowego;
2) nie mniej niż 0,2 na jedną osobę korzystającą z usług wsparcia krótkoterminowego w formie dziennej.
8. Wskaźnik zatrudnienia, o którym mowa w ust. 7, dotyczy osób, które w sposób bezpośredni świadczą opiekę lub realizują usługi terapeutyczne na rzecz osób korzystających z usług wsparcia krótkoterminowego.
§ 7.
Podmiot występujący o zezwolenie na prowadzenie domu składa wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie domu pomocy społecznej, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia.
§ 8.
1. Do domu kieruje się na podstawie:
1) pisemnego wniosku osoby ubiegającej się o skierowanie do domu, zwanej dalej „osobą ubiegającą się”, złożonego do ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania lub pobytu w dniu jej kierowania; za zgodą osoby ubiegającej się lub jej przedstawiciela ustawowego wniosek może zgłosić inna osoba fizyczna lub prawna, a także powiatowe centrum pomocy rodzinie lub ośrodek pomocy społecznej;
2) rodzinnego wywiadu środowiskowego przeprowadzonego przez pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu osoby ubiegającej się w dniu jej kierowania, zawierającego w szczególności pisemne stwierdzenie braku możliwości zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania przez rodzinę i gminę.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dołącza się:
1) decyzję o przyznaniu osobie ubiegającej się zasiłku stałego oraz pisemną zgodę osoby ubiegającej się lub jej przedstawiciela ustawowego na ponoszenie opłaty za pobyt w domu;
2) decyzję organu emerytalno-rentowego ustalającego wysokość emerytury lub renty oraz pisemną zgodę na ponoszenie opłaty i na jej potrącanie przez właściwy organ emerytalno-rentowy ze świadczenia emerytalnego lub rentowego, zgodnie z odrębnymi przepisami;
3) oświadczenia o wysokości dochodu osoby ubiegającej się, małżonka, zstępnych przed wstępnymi zobowiązanych do ponoszenia opłaty, oświadczenie o wysokości dochodu osoby małoletniej, w przypadku gdy opłatę będzie ponosić przedstawiciel ustawowy;
4) zaświadczenie, o którym mowa w art. 22 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2018 r. poz. 276);
5) pisemną zgodę osoby ubiegającej się lub przedstawiciela ustawowego na potrącanie z zasiłku stałego opłaty za pobyt w domu — w przypadku wyrażenia takiej zgody;
6) pisemną zgodę ośrodka pomocy społecznej na potrącanie z zasiłku stałego osoby ubiegającej się opłaty za pobyt w domu — w przypadku skierowania do domu ponadgmninnego;
7) postanowienie sądu opiekuńczego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na skierowanie do domu pomocy społecznej — w przypadku osób ubezwłasnowolnionych całkowicie oraz małoletnich.
3. W przypadku gdy do domu kieruje się osobę na podstawie orzeczenia sądu, wydanie decyzji o skierowaniu do domu nie wymaga przedłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2. Dokumenty te powinny zostać skompletowane w terminie nieprzekraczającym trzech miesięcy od dnia wydania decyzji o skierowaniu do domu.
4. Dokumenty określone w ust. 1 i 2 kompletuje ośrodek pomocy społecznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. Ośrodek ten wydaje decyzję o skierowaniu do domu, a w przypadku gdy osobę ubiegającą się kieruje się do domu o zasięgu ponadgminnym, dokumenty te ośrodek przekazuje do właściwego ze względu na siedzibę domu powiatowego centrum pomocy rodzinie.
§ 9.
W nagłych wypadkach, wynikających ze zdarzeń losowych, skierowanie i umieszczenie osoby w domu może nastąpić poza kolejnością oraz bez przedłożenia dokumentów, o których mowa w § 8 ust. 1 i 2. Dokumenty te powinny zostać skompletowane przez ośrodek pomocy społecznej, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 1, w terminie trzech miesięcy od dnia przyjęcia tej osoby do domu.
§ 10.
Osoba ubiegająca się jest kierowana do domu na czas nieokreślony, chyba że wystąpi ona lub jej przedstawiciel ustawowy z wnioskiem o skierowanie do domu na czas określony.
§ 11.
Przed przyjęciem osoby do domu pracownik socjalny tego domu ustala jej aktualną sytuację w miejscu zamieszkania lub pobytu, która stanowi podstawę indywidualnego planu wsparcia po przyjęciu tej osoby do domu.
§ 12.
1. Dyrektor domu zawiadamia pisemnie osobę ubiegającą się lub jej przedstawiciela ustawowego o terminie przyjęcia do domu.
2. Osobę, która przybyła do domu, przyjmuje dyrektor lub osoba przez niego wyznaczona.
3. Dyrektor lub osoba przez niego wyznaczona przeprowadza rozmowę z osobą przyjmowaną oraz z jej przedstawicielem ustawowym, podczas której ustala jej aktualną sytuację, odnotowuje zmiany zaistniałe w jej sytuacji od momentu złożenia wniosku oraz ustala wstępne warunki pobytu, a także informuje o zakresie świadczonych usług.
4. Dyrektor domu lub osoba przez niego wyznaczona przeprowadza rozmowę z osobą, która będzie korzystać z usług wsparcia krótkoterminowego oraz opiekunem na co dzień sprawującym opiekę nad tą osobą, podczas której ustala jej aktualną sytuację zdrowotną i rodzinną, odnotowuje zmiany zaistniałe w jej sytuacji od momentu złożenia wniosku oraz ustala warunki pobytu uwzględniające potrzeby i oczekiwania osoby korzystającej ze wsparcia, a także informuje o zasadach i zakresie świadczonych usług.
5. Dyrektor domu lub osoba przez niego wyznaczona dokumentuje przebieg pobytu osób korzystających z usług wsparcia krótkoterminowego, w szczególności zakres udzielonego wsparcia.
§ 13.
O przyjęciu do domu osoby skierowanej dyrektor domu zawiadamia niezwłocznie organ lub podmiot prowadzący dom.
§ 14.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. [tj. dnia 27.08.2012 r. — przyp. redakcji]*
* Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. Nr 217, poz. 1837), które utraciło moc z dniem 2 lipca 2012 r. na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 25 marca 2011 r. o ograniczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 106, poz. 622, Nr 131, poz. 764, Nr 133, poz. 767 i Nr 187, poz. 1110).
